Βασιλειάδης, Νικόλαος

(Κωνσταντινούπολη 1867 – 1945). Γιατρός και συγγραφέας. Σπούδασε αρχικά στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και στη συνέχεια στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφού μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία, εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου σταδιοδρόμησε ως γιατρός. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία, συνεργαζόμενος με διάφορα φιλολογικά περιοδικά της Πόλης και της Αθήνας. Το 1910 κυκλοφόρησε το πρώτο του πεζογράφημα με μικρές ιστορίες και με τον τίτλο Εικόνες Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών. Το 1923, και αφού μεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη και να εγκατασταθεί στην Αθήνα, όπου συνέχισε τη λογοτεχνική του απασχόληση. Άλλα έργα του: Θρύλοι της Πόλης (1923), Εικόνες απ’ το Φανάρι (1929), Ανέκδοτα ποιήματα του Γ. Βιζυηνού (1940), Εκκλησιαστική μουσική (1940). Τέλος, ο Β. άφησε και αξιόλογο μεταφραστικό έργο. Έγραψε αρχικά στην καθαρεύουσα και κατόπιν στη δημοτική μας γλώσσα.